نفست باران است ، دل من تشنه ی باریدن ابر ، دل بی چتر مرا میهمان کن . . .
خاک پایت بوسه گاهم بود و بس / بر سر راهت نگاهم بود و بس
ای نگاهت تکیه گاه خستگی / عشق تو تنها گناهم بود و بس . . .
نمیدانم چرا چشمانم گاهی بی اختیار خیس می شوند
می گویند حساسیت فصلی است
آری من به فصل فصل این دنیای بی تو حساسم . . .
نخستین قانون موفقیت تمرکز است .
یعنی همه نیروهای خود را روی یک نقطه متمرکز کنید ،
مستقیما به سراغ همان بروید و به چپ و راست منحرف نشوید
زندگی از سه جزء تشکیل شده است:
آنچه بوده ، آنچه هست و آنچه خواهد بود.
بیائید تا از گذشته برای حال استفاده کنیم و در حال چنان زندگی کنیم که زندگی آینده بهتر باشد.
شکل دادن به زندگی وظیفه خودمان است
به صورتی که آنرا بسازیم ، این بازسازی مایه زیبایی و یا مایه شرمساری ما می شود.
اگر با خونسردی گناهان کوچک را مرتکب شدیم ،
روزی می رسد که بدترین گناهان را هم بدون خجالت و پشیمانی مرتکب می شوبم
آن که نمی تواند از خواب خویش برای فراگیری دانش و آگاهی کم کند توانایی برتری و بزرگی ندارد
به نظر من ما روزی خواهیم مرد که نخواهیم و نتوانیم
از زیبایی لذت ببریم و در صدد نباشیم آن را دوست بداریم
مرد بزرگ تنها به خود متکی است و جز از خود از هیچکس چیزی طلب نمی کند
ولی مردان کوچک از دیگران توقع دارند
بهترین راه برای اثبات صفای ذهنی ما نشان دادن خطاهای ان است .
نهر آبی که ناپاکیهای بستر خود را نمایش می دهد به ما می فهماند آب پاک و صاف است
اندیشه و سخن ریش سفید ، برآیند صبوری ، مردمداری و سرد وگرم چشیدگی روزگار است
خوشبختی توپی است که وقتی می غلتد به دنبالش می رویم و وقتی توقف می کند به آن لگد می زنیم
خوشبین اظهار میدادرد که ما در بهترین دنیای ممکنه به سر می بریم
و بدبین بیمناک است که نکند سخن او راست باشد.
افراطی ترین صورت هیچ انگاری می تواند این دیدگاه باشد که همه باورها ؛
همهء چیزی را حقیقی انگاشتن ها لزوما” به خطا می روند ؛
به این علت ساده که هیچ دنیای واقعی در کار نیست .
چنین است یک ظاهر دورنمایی که از درون ما سرچشمه گرفته است .
زیبایی قامت بلند ابدیت است ، نگران منتهای خویش در زلال آینه .
اما صراحت آینه شمایید و نهایت جاودانه شمایید .
مردم ! هشدار ! که زیبایی زندگانی ست ، آن زمان که پرده گشاید و چهره برنماید .
لکن زندگی شمایید و حجاب خود ، شمایید .
بدگمانی میان افکار انسان مانند خفاش در میان پرندگان است
که همیشه در سپیده دم یا به هنگام غروب که نور ظلمت بهم آمیخته است بال فشانی می کند .
تبهکار همیشه نگران کیفر خویش است حتی اگر بر زر و زور لمیده باشد
و این بسیار درد آور است چرا که سایه کیفر همواره در برابر دیدگانش است
چه حقیر است و کوچک ، زندگی آنکه دستانش را میان دیده و دنیا قرار داده و هیچ نمی بیند جز خطوط باریک دستانش.
در خانه نادانی ، آینه ای نیست که روح خود را در آن به تماشا بنشیند
بزرگترین مصیبت برای یک انسان این است که
نه سواد کافی برای حرف زدن داشتهباشد نه شعور لازم برای خاموش ماندن
درختان بارور خم می شوند و مردان بزرگ متواضع میگردند،
اما شاخه های خشک و مردم نادان می شکنند وخم نمی شوند.
اگر غرور نبود چشم هایمان به جای لب هایمان سخن نمی گفتند
و ما کلام محبت را در نگاه های گهگاهمان جستجو نمی کردیم.
رسیدن به مقصدی که هرگز برای خود در نظر نگرفته ای
به همان اندازه دشوار است که برگشتن از جایی که هرگز نرفته ای
شاکر بودن ولی آن را به زبان نیاوردن مانند آن است
که هدیه ای را برای کسی تهیه کنید ولی آن را به وی ندهید.
اینو من نباید بهت بگم ولی تو یه عیب خیلی بزرگ داری که نمی شه دوستت نداشت!
گر تو یارم نشوی آخر خرداد من است / فکر بی تو شدنم دشمن بنیاد من است
تا زمانی که تو شیرینی و دوری ز دلم / رنگ خون بر جگر این دل فرهاد من است . . .
دانى که چه ها چه ها چه ها می خواهم؟ / وصل تو من بى سر و پا می خواهم
فریاد و فغان و ناله ام دانى چیست؟ / یعنى که تو را تو را تو را می خواهم . . .
یه سکه رو بنداز بالا
اگر شیر اومد، دوستت دارم
اگر خط اومد، شک نکن دوستت دارم !
نامه ای از من اگر سویت نمی آید نرنج
هر چه را من می نویسم اشک پاکش می کند . . .