عشقو باید باورکرد ...
بوسه رو باید حس کرد ...
احساسو باید لمس کرد ...
امــــــــّـــــــــــا ...
دوست داشتنو باید ثابـــت کرد
عشقو باید باورکرد ...
بوسه رو باید حس کرد ...
احساسو باید لمس کرد ...
امــــــــّـــــــــــا ...
دوست داشتنو باید ثابـــت کرد
سرم را شاید بتوانند گرم کنند دیگران
اما وقتی تو نیستی
هیچ کس نیست دلم را گرم کند.
با ارزش ترین چیز در زندگی ، دل آدم هاست !!!
اگه کسی بهت سپردش ، امانت دار خوبی باش !!!
گر توانی ای صبا بگذر شبی در کوی او / ور دلت خواهد ببر از ما پیامی سوی او
گر دلم را بینی آنجا گو حرامت باد وصل / من چنین محروم و تو پیوسته همزانوی او
تو فقط بمون کنارم / میشکنه بی تو حصارم
تو که میدونی به جز تو / تو دلم کسی ندارم
کاش بتوانیم آن صیاد خوش قلبی باشیم که با تور محبت بهترین ها را صید می کند :
قلب ها را...
آخرش حرف خودم شد ، اومدی شدی نگارم / عطر موهای تو پیچید تو تموم روزگارم
تورو از خدا میخواستم توی تک تک دعاهام / اومدی گفتی می مونی تو تموم آرزوهام.
اگه قرار بود هرکسی بزرگترین غمش رو برداره و ببره تحویل بده
با دیدن غمهای دیگران آهسته غمش رو در جیبش میگذاشت و به خونه بر می گشت . . .
دوستان من مثل گندمند
یعنی یه دنیا برکت و نعمت ، نبودنشان قحطی و گرسنگی
و من چه خوشبختم که زردی خوشه های گندم در اطرافم موج میزند . . .
بگویم و بدانی یا نگویم و میدانی ، فاصله دورت نمیکند ،
وقتی در خوبترین جای اندیشه ام جا داری ، جایی که دست هیچکس به تو نمیرسد . . .
بیا تا من و تو جانانه باشیم / یکی شمع و یکی پروانه باشیم
به پای سایه های گل نشینیم / دعا بر هم کنیم تا زنده باشیم . . .
تو را به رخ تمام شقایق ها میکشم و میگویم :
تا گل من هست زندگی باید کرد . . . !
فروغ چشم پر آبم تو هستی / دلیل اینکه بیتابم تو هستی
اگرچه آدمی ناچیز هستم / خدا را شکر دنیایم تو هستی . . .
کاش در دهکده ی عشق فراوانی بود / توی بازار صداقت کمی ارزانی بود
کاش اگر گاه کمی لطف به هم میکردیم / مختصر بود ولی ساده و پنهانی بود . . .
یا رب سببی ساز که یارم به سلامت بازآید و بٍرَهانَدَم از بند ملامت
خاک ره آن یار سفرکرده بیارید ، تا چشم جهان بین کنمش جای اقامت . . .
بهترین دوست خواهی بود حتی اگر سختی راه ، چشمانت را از من دور کند
و بهترینی حتی اگر طنین صدایت به گوش من نرسد . .
میگن اگه عزیزی جزئی از خاطرات خوب زندگیت شد
برای بودنش ازش تشکر کن ، متشکرم که هستی . . . !
دلم تنگ است این شبها، یقین دارم که می دانی
صدای غربت من را از احساسم تو می خوانی
شدم از درد تنهایی گلی پژمرده و غمگین
بیا ای ابر پاییزی که دردم را تو می دانی . . .
وقتی برای موندنـت “فاصله ها” حَریص می شن
واسه یه لحظه بودنت ” ثانیه ها ” عــزیز می شن . . .
دستانت ، حلقه میزنند به دور کمرم
این تنها <پــرانتـز> دوست داشتنیه زندگیه من است . . .
گفته اند: روز محشر با کسی که دوستش داری محشور خواهی شد!
یعنی ما با هم! چقدر برای تموم شدن دنیا بی تابم........
عمر من در عشق خوبان سر رسید / موی من از عشق خوبان شد سفید
صد من چون از کبوتر خانگیست / ناز کردن بر من از دیوانگیست
من چه دارم از تو پنهانش کنم ؟ / جان تقاضا کن که قربانت کنم.
یادمان باشد شاید شبی آنچنان آرام گرفتیم که دیدار صبح فردا ممکن نشد،
پس به امید فرداها " محبتهایمان " را ذخیره نکنیم.
"شادی" پروانه ای است که هر چه تفلا کنی نمیتوانی آن را شکار کنی،
باید آرام باشی تا روی شانه ات بنشیند، پس زندگیت سرشار از آرامش و شانه هایت پر از پروانه.
دوست داشتن همیشه گـــفتن نیست گاه سکوت است و گاه نگــــــاه … غـــــریبه !
این درد مشترک من و توست که گاهی نمی توانیم در چشمهای یکد یگــرنگــــاه کنیم.
هرگز در مسیر پیموده شده گام برندارید، زیرا این راه تنها به همان جائی می رسد که دیگران رسیده اند
لازمه ی خوشبختی جذب کردن چیزهای تازه نیست،
بلکه حذف کردن افکار کهنه است، افکاری که به هیچ دردی نمی خورند.
وقتی با 1 انگشت به سمت کسی اشاره می کنی و
مسخرش میکنی اگه خوب به دستت دقت کنی 3 تا انگشتت به سمت خودته.
یکی محبت می کنه و یکی ناز می کنه !
اونی که ناز می کنه همیشه محبت می بینه اما اونی که محبت می کنه همیشه تنهای تنهاست..
هر بار کودکانه دست کسی رو گرفتم گم شدم
اونقدر که ترس از گرفتن دست کسی دارم
ترس از گم شدن ندارم.....
صبر کردن دردناکه
و فراموش کردن دردناک تر
ولی دردناک تر اینه که ندونی باید
صبر کنی یا فراموش
نردبان این جهان ما و منیست ، عاقبت این نردبان افتادنیست /
لاجرم آنکس که بالاتر نشست ، استخوانش سخت تر خواهد شکست.
زندگی غمکده ای بیش نبود ، سهم ما جز غم و تشویش نبود ،
به کدام خاطره اش خوش باشیم ، که کدام خاطره اش نیش نبود.