ممکن است بیان عبارت محبت آمیز، ساده به نظر برسد، اما بازتاب آنها تا بی نهایت ادامه می یابد
ممکن است بیان عبارت محبت آمیز، ساده به نظر برسد، اما بازتاب آنها تا بی نهایت ادامه می یابد
در پایان زندگی، از روی تعداد مدرک هایی که گرفته ایم، میزان مالی که اندوخته ایم
و کار های بزرگی که به انجام رسانده ایم، در باره ی ما داوری نخواهد شد،
بلکه از ما خواهند پرسید:
آیا گرسنه ای را سیر کردی؛ برهنه ای را لباس پوشاندی و بی خانه ای را پناه بخشیدی؟
گرسنه ی نه فقط لقمه نان که گرسنه ی عشق،
برهنه ی نه فقط از تن پوش که برهنه ی از عزت و احترام انسانی
و بی خانه ای نه فقط از خشت و گل که بی خانمان به سبب طرد و رانده شدن
کشورهای پیشرفته از فقر درک و فهم، فقر اراده، تنهایی و فقدان عشق و معنویت رنج می برند.
امروزه بیماری وحشتناک تر از این در جهان وجود ندارد.
این قانون طبیعت است که کار نیکی که امروز انجام می دهید،
فردا فراموش می شود؛ اما کار خوب باید انجام شود.
اندازه کردارهای ما مهم نیست، بلکه میزان عشق و دقتی که در آن وجود دارد مهم است.
نمی توانیم بدون واسطه در حضور خداوند قرار بگیریم،
مگر آنکه سکوت درون و بیرون، هر دو را بر خود تحمیل کنیم.
در سکوت گوش فرا ده، چون اگر دلت پر از چیزهای دیگر باشد نمی توانی صدای آفریدگار را بشنوی.
اگر شروع به قضاوت کردن در مورد مردم بکنی، وقت پیدا نمی کنی که آنها را دوست داشته باشی
سکوت ژرف را به مثابه لحظاتی مقدس و گران بها پاس بدار؛
لحظاتی برای پناه جستن در سکوت زنده خانه آفریدگار
سکوت پیش از آغاز آفرینش به وجود آمده است و آسمانها در فضا پراکنده شدند، بی هیچ حرفی و سخنی
سکوت، بینشی نوین از زندگی به ما می دهد. در این بینش، وجود ما سرشار از لطف او خواهد شد؛
بارقه ای که امکان می دهد تمام کارها را با خوشی به پیش ببریم.
اگر مهربان باشید ممکن است مردم شما را متهم به چاپلوسی کنند، با وجود این مهربان باشید.
مردم غالبا نامعقول، خودخواه و غیر منطقی هستند، با وجود این آنها را ببخشید.
چیزی را که طی سالها می سازید ممکن است کسی یک شبه خراب کند، با وجود این بسازید
اگر صادق و روراست باشید ممکن است مردم فریبتان بدهند، با وجود این صادق و روراست باشید.
اگر آرامش نداریم، به این دلیل است که فراموش کردهایم به یکدیگر وابستهایم.
کارهای ما چندان نیز بزرگ نیستند، تنها کاری که از ما ساخته است،
این است که کارهای کوچک را با عشقی بزرگ انجام دهیم.
به همسرتان لبخند بزنید، به شوهرتان لبخند بزنید، به فرزندانتان لبخند بزنید و به یکدیگر لبخند بزنید.
مهم نیست که به چه کسی لبخند میزنید، مهم این است که این لبخندها به شما کمک خواهد کرد
تا میزان عشقتان را نسبت به یکدیگر افزایش دهید.
موضوع این نیست که چه کاری میکنیم، مهم، میزان عشقی است که به کارمان داریم.
اگر میخواهید برای ایجاد آشتی در جهان، کاری انجام دهید، به خانهتان بروید و خانوادهتان را دوست بدارید.
گر میخواهیم پیام عاشقانهمان دریافت شود، باید آن را بفرستیم.
اگر میخواهیم چراغی را روشن نگه داریم، باید مُدام در آن نفت بریزیم
انسانها را از دور دوست داشتن، کار دشواری نیست. دوست داشتن آنهایی که به ما نزدیک هستند،
کار دشواری است. بخشیدن یک کاسه برنج برای سیر کردن یک گرسنه،
بسی آسانتر از کاهش تنهایی و درد و رنج انسانی رانده شده در خانهی خودمان است.
عشق را به خانهی خود بیاورید؛ چرا که عشق ورزیدن به یکدیگر را باید از خانه آغاز کنیم
اجازه نده کسی نزد تو بیاید، مگر اینکه هنگام بازگشت، شادتر و خوشحال تر باشد.
محبتآمیزترین واژه در دنیا، واژهی نامهربانانهای است که هرگز بازگو نشود.
اگر ما نتوانیم کسى که مىبینیمش را دوست داشته باشیم ،
چگونه مىتوانیم خدا را که نمىتوانیم ببینیمش دوست داشته باشیم؟
کسی را که دوست داری آزادش بگذار ،اگر قسمت تو باشد برمی گردد وگرنه بدان که از اول مال تو نبوده است.
شکوه دنیوی همچون دایرهای است بر سطح آب که لحظه به لحظه به بزرگی آن افزوده میشود
و سپس در نهایت بزرگی هیچ میشود.
شاید دنیا ان مجلسی نباشد که تو در آرزویش بودی ولی حالا که دعوت شدی تا می توانی زیبا برقص.
اگر کسی یکبار به تو خیانت کرد ، این اشتباه از اوست؛ اما اگر کسی دوبار به تو خیانت کرد این اشتباه از توست
این قانون طبیعت است که هیچ کس به تنهایی نمی تواند خوشبخت باشد ،
بلکه خوشبختی و سعادت را باید در سعادت و خوشبختی دیگران جستجو کرد.
آنگاه مردم را درست می ببینی که در بلندیهای سر به آسمان کشیده حضور داشته باشی و نیز در منزلگاههای دور .
شاید بتوانید دست و پای مرا به غل و زنجیر کشید و یا مرا به زندانی تاریک بیافکنید ولی افکار مرا که آزاد است نمی توانید به اسارت در آورید.
همه آنچه در خلقت است ، در درون شماست و هر آنچه درون شماست ، در خلقت است.
براستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟
خداوند، درهای فراوانی ساخته که به حقیقت گشوده می شوند و
آنها را برای تمام کسانی که با دست ایمان به آن می کوبند ، باز می کند.
نیکی در انسان باید آزادانه جریان و تسرِی یابد .
اگر از دوست خود جدا شدی ، مبادا که بر جدایی اش افسرده و غمین گردی ،
زیرا آنچه از وجود او در تو دوستی و مهر برانگیخته است ،
ای بسا که در غیابش روشن تر و آشکارتر از دوران حضورش باشد