الهی! در جلال، رحمانی؛ در کمال، سبحانی؛ نه محتاج زمانی و نه آرزومند مکانی؛
نه کس به تو ماند و نه به کس مانی؛ پیداست که در میان جانی،
بلکه زنده به چیزی است که تو آنی.
الهی! در جلال، رحمانی؛ در کمال، سبحانی؛ نه محتاج زمانی و نه آرزومند مکانی؛
نه کس به تو ماند و نه به کس مانی؛ پیداست که در میان جانی،
بلکه زنده به چیزی است که تو آنی.