رازعشق در این است که باورها وآرمان هایتان را با یکدیگر در میان بگزارید.
رازعشق در این است که به عشق بیشتر از خود احترام بگزارید زیرا عشق هدیه ی ازلی خداست.
راز عشق در این است که در سکوت دست یکدیگر را بگیرید، کم کم یاد میگیرید که
بدون کلام رابطه داشته باشید .
راز عشق دراین است که حقیقت اصلی عشق یعنی تفکر را از بین نبری.
آیا یک رابطه ی دراز مدت مهم تر از اختلافات کوتاه مدت نیست.
من تنها نیستم چون خدا را دارم ، من خدا را دارم کوله بارم بر دوش ، سفری میباید
تا ته تنهایی محض ، هر کجا لرزیدی از سفر ترسیدی بگو ؛ من خدا را دارم ...
خدایا عشق من پاکه،درسته عشقی از خاکه،منم اون عاشق خاکی، که از عشق تو دل چاکه
با گفتن یک "عزیزم جایت خالیست" .
نه جای من پر می شود. و نه از عمق شادی هایت کمتر ..........
فقط دلخوش می شوم که هنوز بود و نبودم برایت مهم است
عشق+ تو = زندگی
تو + زندگی = آرامش
من ـ تو = دیوانگی
دیوانگی+ عشق = تو
زندگی ـ تو = مرگ
من برای سالها مینویسم...سالها بعد که چشمانت عاشق میشوند.افسوس که قصه ی مادر بزرگ راست بود...همیشه یکی بود یکی نبود
همه مداد رنگی ها مشغول بودند بجز مداد رنگی سفید
هیچکس به او کاری نمی داد همه می گفتند"تو به هیچ دردی نمی خوری"
یک شب که مداد رنگی ها تو سیاهی کاغذ گم شده بودن مداد رنگی سفید تا صبح کار کرد
ماه کشید مهتاب کشید آنقدر ستاره کشید که کوچک و کوچک تر شد و صبح توی جعبه ی مداد رنگی ها جایش را هیچ رنگی پر نکرد....
کسی هرگز نمیداند چه سازی میزند فردا. چه میدانی تو از امروز ، چه میدانم من از فردا.
همین یک لحظه را دریاب که فردا میشویم تنها....
بخشندگی آدمی او را محبوب مخالفانش می کند و بخلش او را نزد فرزندانش هم منفور می سازد.
بخل، گردآورنده همه عیبهای زشت است و افساری است که به هر کار بدی انسان را می کشد.
سه کار شرم برنمی دارد: خدمت به مهمان، برخاستن از جا در برابر معلم و گرفتن حق خود.
همه چیز
با تو شروع شد
اما هیچ چیز
بی تو تمام نمی شود
حتی همین دلتنگی های بیهوده من!!
تنهایی یعنی کلی آغوش واست باز باشه ، اما تو کسی رو بخوای که بهت پشت کرده... و این یعنی من.
همه ی پل های پشت سرم را خراب کردم ؛ از عمد . . .
راه اشتباه را نباید برگشت . . . !
دوست داشتن تصاحب نیست ، توافقه . . .
هنر اینه که پرنده جَلدت بشه ، نه اینکه پرهاشو قیچی کنی . . .
خدایا ! من را در برابر بعضی از دوستانم محافظت کن
خودم از عهده تمام دشمنانم بر میآیم . . .
دوارستی تو ایتا خانه خرابا ده چره
واچکستی کراهای واشکسه دارا ده چره
تو نانستی که واکفته مرا سخته روزیگار
کرا تینتیر بامویی بشکسه بالا ده چره
خیالو
شبو
آسمانه جیگیفته تی تی
شه بزه جنگلا
جه می اوخان
انهمه تاسیانه
کی وا اوچینه!
دریا شو یو طوفان
ایتا دونیا اوخان
پوشت در پوشت
دمرده شبو دیل واترکان
ایتا کونه سو زنه که
آپا اوپا گودن
تو دانستی کی می دیل/ تی چوم برایه نامویـی
صدتا خانقاه میانی / دست بدُعایه نامویی
نامویی می بیقراریه بیدینی ، گرم ارسو میشینه
جه اینتظاری بیدینی ، نامویی گرمه کوُنی
غُربت سرد مره تو ، دانستی ای بی وفا ، کی بی پنایم نامویی
تــو دهِ می رادوار نیبی ، ستم بوخورده دیله ره دوا نیبی
تاکی واسی چوم بودوزم درچکا ور
من کی دانم هرگز نایی
تاکی می مُبتلا نیبی
سیاه شالی دبستم تی کمره / خیلی وقته من نرم تی خبره /
خیلی وقته تو می حال وا نپرسی / مگر من بی وفا بوم تو بترسی
تی دیل دریا می دیل خشک زمینه/تی خنده تی نگاه چی دلنشینه/
تی واسی من بزم دیل به دریا /که او دریا میان مردن شیرینه
تنه هر کس بومونو خسته بخته ، بی اشته زندگی کرده چه سخته،ترا غش!
یا بری – یا از بدا بام ، الان یندینه سر کرده وقته …
بهار صبح که بلبل چهه چهه ژنه/چوپان بندون سری کو لله ژنه
گاین اسپیت بندون کو کرن ونگ/رفقون دوری چمه دلی ژنه چنگ
چمه دیل تنگ ترا؟/هیچ دفرسی چرا؟